Poesías personaxes Don Quixote

Por grupos, escollede unha destas poesías, copíadea, analizala e ilustrala no libro de Don Quixote.

                             Poesía a Don Quixote

Montado en flaco rocino,
con lanza y armadura,
cabalga por la llanura,
mas allá del quinto pino.

Va paseando errabundo,
decidido y muy sonriente;
quiere salvar a la gente
y arreglar un poco el mundo.

Todos llaman Don Quijote,
a este héroe atrevido,
que por flaco y escurridizo,
parece un gran monigote.


No hai duda de su nobleza,
pero con tanta lectura
y sus ganas de aventura
ha perdido la cabeza.

                                    Poesía a Sancho Panza

Chámase Sancho Panza,
traballa de escudeiro
dun famoso cabaleiro:
Don Quixote da Mancha.

Quería o home sinxelo,
axudando a seu señor,
chegar a gobernador
e vivir nun castelo.


Pero o coitado despistado,
non facía nada dereito:
saía sempre maltreito
e con ollo morado.

Sancho ía de lío en lío,
na súa cabeza montóns
de moi boas intencións
e o estómago vacío.

                           Poesía a Dulcinea

Préstame moita atención:

a Don Quixote o famoso,

unha dama do Toboso,

roubolle o corazón.

Este amor ao mundo asombra,

pois a muller é mandona,

peleona e moi guasona,

e rise da súa sombra.

Dicen por aí que a amada Dulcinea,

non ten un trato moi distinguido,

pero que encanta a Don Quixote

co seu perfume distinguido.

Pero o fidalgo manchego,

a ve delicada e bela

porque está loco por ela.

Para algo o amor é cego!!!!