Poesía: A nena que salvou o planeta

A nena que quería salvar o planeta

Isto érase , que se era

unha neniña calquera.

Soñaba esperta

con salvar o planeta!

Era unha nena moi lista,

ademais dunha artista!

Con cordas, latas, tacholas

facía lindas marionetas!

  

Os cartóns e caixas usaba

para facer casas de fadas!

E con moita arte pintaba

e con macarróns decoraba!

A auga non malgastaba,

pois sabía que se necesitaba.

As plantas e animais morrían

se auga non bebían!

As luces pronto apagaba,

malgastala luz lle molestaba!

Á súa nai, sempre rifaba

se vía que con laca se peiteaba!

Pois o aire enrarecía

e a atmosfera fería!

Todo quería reciclar

e á xente ensinar!

Pero, como era pequena,

non a querían escoitar!

Ela sempre o intentataba

pero case nunca o acababa!

Así que unha cousa decidiu.

Moito, moito ía estudar!

Mestra quería ser

e ensinar á terra querer!

Mentres, faría un papaventos

cunha cola con moito movemento!

Alí poñería papeliños,

con moitos conselliños!

En cada cidade un caería,

algún neno o lería!

E… entón, aprendería

a ser mellor cada día.

A Terra  queixase

de que xa se sente vella!

Que nós a descoidamos

e a maltratamos!

A súa auga contaminamos,

os males costumes temos que deixalos!

Sempre nos recorda con tristura

que e vida e beleza e dozura!

Por iso ela,  séntese morrer

e quérenos advertir !

Se non curamos da súa ferida,

perderémola enseguida!

O planeta está na túa man,

el sempre nos deu pan!

Imos salvalo e coidalo,

comprometestes a axudalo?

Actividades

• Que farías ti para salvar o planeta?
• Como non malgastarías auga, pon exemplos.
• Que materiais podes reciclar cada día?
• Que mensaxe escribirías?
• Escribe cinco nomes propios da poesía
• Hai algún aumentativo ou diminutivo? Escríbeo
• Escribe catro adxectivos do poema.
• Separa en  sílabas as palabras dos dous primeiros versos